Incidenteel maak ik mee dat ik bijvoorbeeld net een kuit heb gemasseerd, met volle aanraking, totaal betrokken, een en al aandacht, twee handen erop, krachtig maar niet hard en dan hoor ik: “Het mag wel harder hoor”. Zeven jaar geleden zou ik me dat aangetrokken hebben en als een bezetene zijn gaan pijnigen om diegene niet kwijt te raken. Nu antwoord ik rustig: “Het is jouw verantwoordelijkheid om jezelf te voelen en in verbinding met je eigen lichaam te leven. Jouw lichaam is oorspronkelijk niet hard. Jij hebt jezelf verhard en je probeert via aan mij gevraagde hardheid tijdens de massage, jezelf weer een beetje te ervaren. Ik doe daar niet aan mee. Je krijgt al mijn betrokkenheid, aandacht en liefde. Ik masseer je vol en krachtig. Ik wil je uitnodigen jezelf weer te ontmoeten. Als dit je niet past, moet je op zoek gaan naar iemand die beter bij je past.” Vrijwel altijd begrijpen mensen dit en krijg ik naderhand te horen hoeveel ze aan de behandeling hebben gehad. Ik hoop uiteraard dat ze ook mijn woorden tot zich door laten dringen. Spieren en weefsel zijn niet hard! Het is het overlevingsmechanisme dat verhardt. Durf terug te keren naar je oorspronkelijke zachtheid.
