Ik ben massagetherapeut en een deel van mijn cliëntèle komt hier genieten van mijn massages.
Ik ben echter ook een hele veilige aanraker/masseur voor getraumatiseerde mensen voor wie aanraking zeer beladen is. Voor hen die wel weten dat de heling juist ligt in het wél liefdevol aangeraakt worden maar voor wie dat een grote, bijna niet te nemen stap is. Een lichaam ontspant bij weten dat het veilig is. Maar hoe weet je dat het veilig is? Daar kom je helaas enkel achter door de moed te hebben het aan te gaan (na een telefoongesprek eventueel).
Ik stel veel vragen aan mensen waarvan ik weet dat zij angst hebben om aanraking aan te gaan en ik neem de tijd voor geruststelling.
Ik zeg bijvoorbeeld dat ze zelf bepalen wat ze wel of niet uittrekken, ik vraag of ze willen dat ik even weg ga als zij zich omkleden, ik vraag naar triggers, waar ze wel of niet aangeraakt durven worden en ik geef elke handeling die ik ga doen aan als zij op mijn tafel liggen, ik raak ze eerst aan over twee doeken heen, een dunne en een dikkere, daarna sla ik de dikkere laag weg en raak ze aan over de dunnere laag alvorens ik mijn handen op hun huid laat rusten. Steeds stem ik af. Ik werk met veel warmte en warme olie. Ik stem af of ze zachte muziek aan willen of niet, ik houd constant elke rilling of trilling in het lichaam in de gaten. Ook na de massage werk ik met de twee lagen en bouw weer op en eindig zoals ik begon: rustig mijn handen laten liggen en niet bewegen. Daarna volgt een nagesprek waar ik uitnodig te delen.
Ik weet dat zelfs de kleur in mijn werkkamer een trigger voor iemand kan zijn, de basistonen in mijn massagekamer zijn donkerrood.
Als er een glas water aan de kant van de cliënt staat zullen sommigen dat niet drinken totdat ik zeg dat het water voor hen bedoeld is. Er zijn veel zaken om rekening mee te houden. Ook ik blijf van mijn cliënten leren hierin.
Vanmorgen zei iemand me dat het uniek was om zich de eerste keer al veilig te voelen toen ik haar gemasseerd had. Ik was zeer verheugd dat te horen want ik gun mensen niets liever dan dat.
depressie
Grensoverschrijdende ervaringen of misbruik
Mensen die in hun leven te maken hebben gehad met grensoverschrijdend gedrag door anderen, (of seksueel misbruik) lopen vaak jarenlang rond met de gedachte dat het hun eigen schuld was, dat ze zich niet voldoende hebben verzet, dat het ’toch niet zo erg was als bij anderen’. Of een variant hierop. Men stopt het gebeuren diep weg, praat er niet (langer) over, vaak vanwege (angst voor) onbegrip, en krijgen vervolgens allerlei klachten die ze niet direct koppelen aan de gebeurtenis. Denk daarbij bijvoorbeeld aan:
Chronisch onzeker zijn over zichzelf
Te stoer gedrag vertonen, jezelf vaak terugtrekken, je onbegrepen voelen, wantrouwend zijn, bij voorkeur dingen alleen doen, je moeilijk binden aan anderen, jaloezie/afgunst, cynisch zijn
Een veel te zwaar lichaamsgewicht hebben (schild)
Overmatig seksueel getint gedrag vertonen
Als vrouw: je heel masculien gedragen
Problematiek rondom seksualiteit of intimiteit
Depressie
Allerlei spanningsklachten die zich fysiek uiten: migraine, triggerpoints
Het is van het grootste belang te weten en te erkennen dat het niet jouw schuld was en dat het zeker niet meeviel! Je weet zelf namelijk heel goed dat het niet meeviel. En jezelf vergelijken met verhalen die vele malen erger zijn, helpt jou niet om jouw eigen verdriet te erkennen. Laat staan van jouw klachten af te komen.
Neem jezelf serieus en neem contact met me op als je vragen hebt aangaande deze thema’s. Wellicht kan ik iets voor je betekenen. Alles wat we bespreken is veilig bij me, ik val als therapeut onder het medisch beroepsgeheim.
Voel je gezien, gehoord en gevoeld bij mij, welkom!
