Groei
Terug naar jouw oorsprong, zoals jij was bedoeld,
Jouw huidige patronen, zijn op beschadigingen gestoeld.
Je was een kind, je kon je niet verweren, noch uiten,
Wist jij veel, je vluchtte maar naar buiten.
Of naar binnen, diep verstopt in jouw veilige zelf,
Daar waar ze niet bij konden, in jouw veilige gewelf.
Zo groeide je op, je paste je steeds aan,
Het kon niet anders, neem dat maar van mij aan.
Heb veel begrip, voor wat je als kind deed om jezelf te beschermen,
Je paste je aan, je moest wel, maar nu mag je zachtjes bij me kermen.
Nu mag je huilen en begrip hebben voor de overlevingsstrategie die je koos,
Echt, niemand wordt nu nog boos.
Zie en besef dat je aanpassing als kind nu niet meer adequaat werkt,
Maar wees ook dankbaar, het heeft jou ook enorm gesterkt!
Om uit te komen waar je nu bent moest je dit doen.
Maar wees eerlijk, wordt je nu nog gelukkig, van enkel denken aan poen?
En je houding, naar de buitenwereld zo stoer,
Welke behoefte ligt daar diep onder op de loer?
Gedraag je maar niet zo afhankelijk,
Die ander is namelijk ook maar vergankelijk.
Loop je regelmatig met je hoofd in de wolken om alles even te ontvluchten?
Omdat je meent, hier op aarde is van alles te duchten?
Of neem je alle zorgen van anderen op jouw nek?
Pas op, het maakt jou leeg en sterkt jouw energielek.
Wees niet betreurd maar getroost,
En geef dat alsjeblieft ook door aan jouw kroost.
Laat je zien, laat je raken, laat je zien bij een sessie massagetherapie.
En vraag je af van wie je zo anders zou moeten, nou, van wie?
